به نقل از «باشگاه خبرنگاران»

ماهواره «پارس ۱» آماده پرتاب به فضا در مدار ۵۰۰ کیلومتری/ امکان تصویربرداری از تمام اراضی ایران در ۱۰۰ روز!

تاریخ انتشار: ۳۰ بهمن ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۹۷۸۶۱۷۸

ماهواره «پارس ۱»جزو کلاس ماهواره‌های تصویربرداری در حوزه طراحی و ساخت ماهواره سنجشی است که در آن محموله‌های متفاوت و با قدرت تفکیک متوسط به انجام مأموریت می‌پردازند.

این ماهواره در پژوهشکده سامانه‌های ماهواره تعریف شد و در ساخت و آزمون آن پژوهشکده‌های مختلف پژوهشگاه فضایی ایران، برخی از دانشگاه‌های کشور، شرکت‌های خصوصی و دانش‌بنیان و وزرات دفاع و پشتیانی نیرو‌های مسلح سهیم هستند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

مأموریت‌های ماهواره پارس

ماهواره پارس ۱ به منظور تصویربرداری کاربردی، توسعه بازار داده‌های سنجشی داخلی و توسعه و آزمون فناوری‌های پایه ماهواره‌های سنجشی و بخش زمینی آن‌ها طراحی و تولید شده است. این پروژه در برنامه راهبردی ماهواره‌های سنجشی به عنوان نخستین گام راهبردی در راستای دستیابی به اهداف آن برنامه، معرفی شده است. با این وجود، هم اهداف عملیاتی و هم راهبردی در آن نظر قرار گرفته است.

اهداف اولیه

تهیه نقشه با مقیاس ۱.۲۰۰۰۰۰ در زمینه آب کره
تهیه نقشه با مقیاس ۱.۱۰۰۰۰۰ در زمینه‌های زیست کره و انسان کره

اهداف ثانویه

برداشتن نخستین گام از مسیر راه طراحی ابرسامانه ماهواره سنجشی عملیاتی بومی
افزایش سطح فناوری ساخت سیستم‌های ماهواره‌های سنجشی در داخل کشور
توسعه استفاده از داده‌های سنجشی در بین نهاد‌ها و دستگاه‌های مختلف
توسعه بازار داده‌های سنجشی در کشور

مشخصات فنی

ماهواره پارس ۱ دارای جرم کمتر از ۱۵۰ کیلوگرم است و توسط پرتابگر سیمرغ در مدار با ارتفاع ۵۰۰ کیلومتر و شیب ۵۵ درجه تزریق می‌شود.

ردیف	عنوان	مشخصه
1	قدرت تفکیک مکانی دوربین MS	15 m
2	قدرت تفکیک مکانی دوربین SWIR	150 m
3	قدرت تفکیک مکانی دوربین TIR	300 m
4	نوع مدار	تکرارشونده رد زمینی
5	ارتفاع مداری (کیلومتر)	500 km
6	شیب مدار	55
7	پرتابگر	سیمرغ
8	طول عمر (سال)	3
9	جرم کل	کمتر از 150 کیلوگرم
10	توان کل تولیدی توسط آرایه خورشیدی	200 وات
11	نوع پایدارسازی	سه محوره
12	دقت نشانه‌روی (درجه)	0.5
13	باند ارسال اطلاعات تله‌متری/تله‌کامند	S و UV
14	باند ارسال داده محموله	X
15	نرخ ارسال داده‌های تصویر (Mbps)	10
16	نرخ خطای بیت لینک تصویر	10 به توان منفی 6
17	دقت پایدارسازی	0.08 deg/sec
18	دقت موقعیت‌یابی با GPS متر	25
19	تعداد تراستر (پیشرانش گاز سرد)	4
20	سطح نیروی پیشران	1N
21	قابلیت اطمینان	0.075
22	نرخ ارسال TC/TM (kbps)	32
23	رمزنگاری تله‌کامندو تصاویر

 

 زیرسیستم‌ها

مخابرات محموله

پارس ۱ به منظور ارسال تصاویر به زمین از فرستنده در طیف مخابراتی X با نرخ Mbps استفاده می‌کند. استفاده از لینک باند X با سرعت مذکور برای نخستین بار در این ماهواره استفاده شده است که گامی موفق برای ماهواره‌های بعدی برای افزایش سرعت ارسال دیتا از ماهواره به زمین است. دریافت تصاویر ماهواره در دو ایستگاه زمینی امکان‌پذیر است.

محموله

این ماهواره دارای سه محموله تصویربرداری MS، SWIR و TIR با قدرت تفکیک مکانی ۱۵، ۱۵۰ و ۳۰۰ متر وظیفه تصویربرداری از کل اراضی کشور ایران را برعهده دارد.

محموله MS و SWIR این ماهواره در کمتر از ۱۰۰ روز، ۹۵ درصد اراضی ایران را تصویربرداری می‌کند همچنین محموله TIR ماهواره پارس ۱ که قابلیت تصویربرداری در شب را میسر می‌سازد، در کمتر از ۴۵ روز کل اراضی ایران را تصویربرداری می‌کند.

دوربین MS که بر روی این ماهواره نصب شده است در مقایسه با سایر محموله‌های تصویربرداری ساخته شده در کشور دارای بهترین رزولوشن تصویربرداری است. همچنین برای نخستین بار دوربین‌های SWIR و TIR در این ماهواره استفاده شده است.

بر روی هر سه محموله تصویربرداری ماهواره پارس ۱ همانند سایر زیرسیستم‌های ماهواره، آزمون‌های کارکردی، محیطی و EMC انجام شده است.

پیشرانش

پارس ۱ دارای زیر سیستم "پیشرانش گاز سرد" است که کنترل مدار ماهواره توسط آن انجام می‌شود. پارس ۱ پس از ماهواره فجر دومین ماهواره است که در آن از پیشرانش گاز سرد استفاده شده است. زیرسیستم پیشرانتی دارای چهار تراستر یک نیوتنی است که در صفحه زیرین ماهواره مونتاژ شده است.

آزمون نشتی گاز در این زیر سیستم یکی از مهم‌ترین آزمون‌های کارکردی است که این آزمون قبل و بعد از آزمون‌های ارتعاشی و در حین آزمون خلأ حرارت انجام شده است.

تله‌متری و تله‌کامند

به منظور ارسال فرمان و دریافت داده‌های سلامت ماهواره از باند‌های UHF/VHF و S استفاده می‌شود. در لینک UV ارتباط همه جهته ایستگاه با ماهواره فراهم است که در فاز‌های اولیه مأموریت که هنوز نشانه‌روی ماهواره به سمت زمین فراهم نشده استفاده می‌شود. پس از انجام نشانه‌روی زمین به منظور دریافت و ارسال اطلاعات به ماهواره از لینک باند با سرعت ۳۰kbps استفاده می‌شود ایستگاه‌های ارسال و دریافت تله‌کامند و تله‌متری در شهر‌های تهران و قشم است.

توان

تأمین توان الکتریکی در این ماهواره توسط دو آرایه خورشیدی بازشونده و یک آرایه متصل به بدنه ماهواره انجام می‌شود که در مجموع سه پنل ماهواره بیش از ۲۰۰ وات توان تولید می‌کند. زیرسیستم الکتریکی ماهواره پارس ۱ دارای یک بسته باتری به منظور تأمین توان در زمانی که ماهواره در دید خورشید قرار ندارد یا تأمین توان‌های لحظه‌ای زیاد است. همچنین این زیرسیستم دارای برد‌های متعدد الکترونیکی به منظور رگوله کردن و توزیع ولتاژ برای زیرسیستم‌های مختلف ماهواره و شارژ باتری است.

کنترل وضعیت

نشانه‌روی ماهواره به سمت زمین یا به سمت خورشید به منظور عکسبرداری و تولید توان توسط زیرسیستم کنترل وضعیت انجام می‌شود. این زیرسیستم دارای سنسور‌های مختلف برای تعیین وضعیت ماهواره است.

سنسور‌های مورد استفاده در این ماهواره عبارتند از دو سنسور مغناطیس‌سنج، دو سنسور خورشید، سه سنسور ژایریکوپ و یک سنسور ستاره که داده‌های خروجی این سنسور‌ها با استفاده از فیلتر کالمن به منظور تعیین وضعیت استفاده می‌شود. کنترل وضعیت ماهواره با استفاده از چهار چرخ واکنشی و سه عدد گشتاوردهنده مغناطیسی انجام می‌شود.

در این زیرسیستم علاوه بر انجام آزمون‌های کارکردی و محیطی بر روی تجهیزات استفاده شده، آزمون‌های نرم‌افزار در حلقه و سخت افزار در حلقه به منظور صحه‌گذاری الگوریتم‌های تهیه شده انجام شده است.

تعیین موقعیت ماهواره پارس ۱ توسط ماژول GPS و همچنین با استفاده از زیرسیستم تعیین موقعیت رادیویی بومی انجام می‌شود.

در این زیرسیستم تعیین موقعیت، ارسال سیگنال‌ها از طریق حداقل ۵ فرستنده زمینی انجام می‌شود که پس از دریافت این سیگنال‌ها توسط ماهواره، تعیین موقعیت توسط ماژول مذکور انجام می‌شود. هدف از این ماژول که برای نخستین بار در ماهواره پارس استفاده شده این است که وظیفه تعیین موقعیت ماهواره وابسته به داده‌های GPS نباشد.

ایستگاه‌های زمینی

بخش زمینی پروژه ماهواره پارس ۱ شامل ایستگاه‌های ارسال و دریافت دریافت تله‌کامند و تله‌متری در باند‌های UHF/VHF و S است. برای دریافت تصاویر اخذ شده توسط محموله‌های تصویربرداری ماهواره از ایستگاه باند X واقع در سایت چرمشهر وابسته به سازمان جغرافیایی نیرو‌های مسلح و به صورت پشتیبان از ایستگاه اخذ باند X ماهدشت استفاده می‌شود. همچنین این پروژه دارای حداقل ۵ ایستگاه فرستنده مربوط به زیرسیستم تعیین موقعیت رادیویی در باند S است.

کامپیوتر پرواز

کامپیوتر پرواز ماهواره پارس ۱ که دارای "افزونه سرد" است وظیفه اجرای نرم‌افزار ماهواره داده‌برداری از تجهیزات مختلف ماهواره ذخیره داده‌ها و ارسال آن‌ها به زمین از طریق لینک مخابراتی را برعهده دارد. نرم‌افزار ماهواره پارس ۱ که یکی از پیچیده‌ترین زیر‌سیستم‌های این ماهواره است، در ابتدا در مدل مهندس الکتریکی ماهواره و سپس در بستر آزمون فلت ماهواره صحه‌گذاری و در نهایت در ماهواره تجمیع شد.

کنترل حرارت

زیرسیستم کنترل حرارت ماهواره شامل سنسور‌ها و هیتر‌های متعدد و همچنین عایق حرارتی MLI برای حفظ و کنترل دمای تجهیزات مختلف در بازه دمایی مناسب است. در این ماهواره برای نخستین بار در داخل کشور از لوله حرارتی استفاده شده است.

سازه و مکانیزم

تمامی تجهیزات ماهواره توسط زیرسیستم سازه حمل و نگهداری می‌شود. در زیرسیستم سازه پارس ۱ از صفحات لانه زنبوری به منظور نگهداری قطعات استفاده شده است همچنین در این ماهواره به منظور کاهش ارتعاشات وارده از طرف پرتابگر به ماهواره، ایزولاتور طراحی و ساخته شده و مورد آزمون قرار گرفته است.

برای صحه‌گذاری طراحی سازه‌ای این ماهواره دو مدل سازه‌ای ساخته شده است که خوشبختانه مدل دوم تمامی الزامات آزمون را برآورده کرده است همچنین برای گسترش صفحات خورشیدی بازشونده، از مکانیزم فنری و به منظور کنترل سرعت زاویه‌ای باز شدن پنل از یک موتور DC استفاده شده است.

دستاورد‌ها

اهم دستاورد‌های فنی حاصل شده در این پروژه عبارتند از:

طراحی، ساخت و آزمون دوربین MS با رزولوشن ۱۵ متر، دوربین SWIR با رزولوشن ۱۵۰ متر و دوربین TIR با رزولوشن ۳۰۰ متر.
طراحی، ساخت و آزمون سازه لانه زنبوری به عنوان تحمل‌کننده بار مکانیکی.
طراحی، ساخت و آزمون لوله حرارتی.
طراحی، ساخت و آزمون فرستنده باند X با نرخ ۱۰ Mbps
طراحی، ساخت و آزمون فرستنده باند S به صورت طیف گسترده.
طراحی، ساخت و آزمون تعیین موقعیت رادیویی مستقل از GPS
طراحی، ساخت و آزمون مکانیزم فنری به منظور باز کردن پنل‌های خورشیدی.
طراحی، ساخت و آزمون زیرسیستم پیشرانش گاز سرد.
طراح، ساخت و آزمون بسته باتری با بالانسر فعال.
طراحی، ساخت و آزمون سنسور ستاره.
طراحی، پیاده‌سازی و آزمون آپلود نرم‌افزار ماهواره از ایستگاه زمینی.

منبع: تسنیم

باشگاه خبرنگاران جوان علمی پزشکی علوم فضایی و نجوم

منبع: باشگاه خبرنگاران

کلیدواژه: ماهواره پارس ۱ پرتاب ماهواره ماهواره پارس ۱ ساخت و آزمون نشانه روی تله متری

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.yjc.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «باشگاه خبرنگاران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۷۸۶۱۷۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

درآمد میلیون دلاری شبکه‌های ماهواره‌ای از سینمای ایران! چرا و چگونه؟!

اینکه پرفروش‌ترین فیلم‌های یک سال اخیر سینمای ایران، همگی، کارزارهای تبلیغاتی خود را خارج از تلویزیون و به خصوص در شبکه‌های ماهواره‌ای دنبال کرده‌اند، نکاتی نگران‌کننده و حتی ناامیدکننده را به ذهن می‌آورد که موارد متعددی را از حیف‌ومیل و خروج ارز و البته از همه مهم‌تر کاهش مرجعیت رسانه‌ای تلویزیون شامل می‌شود.

به گزارش ایسنا، به نقل از روزنامه شهروند، یکی از نقاط قوت مدیریت سینمای ایران در این چند وقت اخیر فروش هزار یا به روایتی دقیق‌تر هزار و ٢٠٠میلیارد تومانی سینمای ایران در نزدیک به یک سال اخیر عنوان شده است. دستاوردی رکوردشکن و نویدبخش که البته با توجه به حقایقی که در ارتباط با این آمار رسانه‌ای شده، سوالات و تردیدهایی را نیز در فضای سینمای ایران به وجود آورده است، به‌خصوص از این نظر که این دستاورد آماری متعلق به تمامیت سینمای ایران در اکران یک سال اخیر نبوده و تنها و تنها به درصدی از فیلم‌های روی پرده تعلق دارد. بگذارید اینگونه بگوییم که از مجموع فروش هزار و ٢٠٠میلیارد تومانی سینمای ایران در سال گذشته بیش از یک‌میلیارد تومان مربوط به هفت فیلم «فسیل»، «هتل»، «تمساح خونی»، «هاوایی»، «شهر هرت»، «ویلای ساحلی» و «بچه‌زرنگ» بوده و در نقطه مقابل نیز نزدیک به ٦٠ فیلم دیگری که روی پرده آمده‌اند، روی‌ هم کمتر از ٢٠٠میلیارد تومان فروخته‌اند، یعنی پرفروش‌ترین فیلم‌های یک سال اخیر سینمای ایران -البته اگر «بچه‌زرنگ» را از فهرست خارج کنیم- ٦ فیلم کمدی هستند. فیلم‌هایی که البته در نگاهی دقیق‌تر، علاوه بر کمدی‌بودن از یک نظر دیگر نیز با هم مشابهت و پیوند دارند: تبلیغات خارج از تلویزیون، به خصوص در شبکه‌های ماهواره‌ای!

این مطلب با نگاه به این وجه از پیوند ٦ فیلم پرفروش سینمای ایران در یک سال گذشته به رشته تحریر درآمده است.

اینکه پرفروش‌ترین فیلم‌های یک سال اخیر سینمای ایران، همگی، کارزارهای تبلیغاتی خود را خارج از تلویزیون و به خصوص در شبکه‌های ماهواره‌ای دنبال کرده‌اند، نکاتی نگران‌کننده و حتی ناامیدکننده را به ذهن می‌آورد که موارد متعددی را از حیف‌ومیل و خروج ارز و البته از همه مهم‌تر کاهش مرجعیت رسانه‌ای تلویزیون شامل می‌شود.
در واقع این واقعیت که تمام ٦ فیلم پرفروش سال گذشته، فیلم‌هایی هستند که تبلیغات‌شان از شبکه‌های ماهواره‌ای پخش شده؛ چه از نظر آماری و چه از منظر شرایطی که منجر به این وضع شده و البته پیامدهایی که این اتفاق می‌تواند به دنبال داشته باشد، به نحو طعنه‌آمیزی آزاردهنده و البته در عین حال، آموزنده است و نشان می‌دهد که سیاست‌های نسنجیده شماری از مدیران میانی فرهنگ چگونه می‌تواند سیاست‌های عمومی فرهنگ کشور را دچار اختلال و خدشه کند.

آمار و ارقام ترسناک
داده‌هایی که درباره تبلیغات فیلم‌های سینمایی ایرانی در شبکه‌های ماهواره‌ای منتشر شده، عجیب و ترسناک هستند:
سال گذشته کارگردان فیلم «فصل ماهی سفید» گفته بود که «رسانه‌های خارجی هفته‌ای ۵ تا ۱۵هزار دلار برای تبلیغ فیلم‌های ایرانی می‌گیرند.» این فیلمساز البته بلافاصله یکی از فیلم‌های روی پرده را مثال زده بود که مبلغ گزافی -حدود ۲۵۰هزار دلار- داده و تمام باکس تبلیغات آن شبکه‌های ماهواره‌ای را برای فیلمش گرفته، تا با تبلیغ تمام‌وقت، هم فروش بالای فیلمش را تضمین کند و هم اینکه فرصت تبلیغ برای فیلم‌های رقیب باقی نگذارد.
داده‌های ترسناک در این زمینه ادامه دارند: «چندی پیش یک خبرگزاری نوشته بود که سال گذشته سینمای ایران بیش از صدمیلیارد تومان تنها به یکی از شبکه‌های ماهواره‌ای تبلیغ‌بگیر داده، به این معنا که تنها برای امری غیرضروری مانند تبلیغ فیلم که در شرایط درست در داخل کشور باکیفیت‌تر و بهتر هم می‌تواند انجام گیرد، رقمی تقریبا معادل یک‌ونیم میلیون دلار ارز از کشور خارج شده است.

یک حساب‌وکتاب ساده
سال گذشته یکی از روزنامه‌ها از قول یکی از مدیران بازاریابی شبکه‌های ماهواره‌ای نقل کرده بود که «برای پخش تیزر یک‌ماهه فیلم‌ها که شامل ٢٤٠ نوبت طی ٣٠ روز می‌شود، مبلغ ١٠هزار دلار دریافت می‌شود. برای پکیج ٥٤٠ نوبت پخش یک دقیقه‌ای برای تبلیغ آثار هم صاحبان آثار باید بین ٦٠ تا ٨٠هزار دلار کنار بگذارند.»
حالا در شرایطی که سال گذشته بالای ۱۰ فیلم تنها در شبکه جم تبلیغ داشتند -آن هم نه یک‌بار و ١٠ بار، بلکه به طرز مشمئزکننده‌ای بیشتر از هزار بار- و این وضع همین حالا هم برای فیلم‌های «تمساح خونی»، «بی‌بدن» و «سال گربه» ادامه دارد؛ با یک حساب سرانگشتی می‌توان متوجه شد که سینمای ایران تنها در یک سال گذشته برای تبلیغات فیلم‌ها چقدر هزینه کرده است!

آغاز ماجرا
اما اینکه چه شد که تبلیغات آثار سینمایی سر از شبکه‌های ماهواره‌ای درآورد، باید به روزهایی برگشت که تلویزیون که زمانی به محصولات فرهنگی روی خوش نشان می‌داد و به تریبونی برای بهتر دیده‌شدن آثار سینمایی تبدیل شده بود، تغییر رویه داد و شروع کرد به مقاومت مقابل پخش تبلیغات سینمایی و انداختن انواع و اقسام سنگ‌های مختلف پیش‌پای محصولات سینمایی که از این میان می‌توان از سختگیری‌های فراوان تا ممیزی‌های مستقل سازمان صداوسیما فراتر از آنچه وزارت ارشاد مصوب کرده، اشاره کرد.

این موارد که نارضایتی‌های بسیاری را موجب شدند، کم‌کم کنداکتور تلویزیون را خالی از تبلیغات محصولات سینمایی کردند و در ادامه نیز با قواعد و مقرراتی جدید از قبیل لزوم انجام ممیزی‌هایی عجیب و جدید صاحبان آثار را به سمت شبکه‌های ماهواره‌ای کوچ دادند.
چندی پیش سعید خانی، پخش‌کننده سینما و تهیه‌کننده آثاری مانند «من»، «دوزیست»، «حرفه‌ای» و «سال گربه» در این زمینه گفته بود که «مشکل اینجاست که شماری از مدیران تلویزیون درک درستی از محصول فرهنگی ندارند و در نتیجه نمی‌توانند ارتباط خوبی با سینما برقرار کنند. همه ما در یک کشور زندگی می‌کنیم و این طبیعی است که حق داشته باشیم سینما به تلویزیون کمک کند. اما متاسفانه چنین نگاهی در سازمان صداوسیما وجود ندارد و چنین می‌شود که حتی فیلمی مانند «دسته دختران» هم که یک فیلم ارزشی و دفاع مقدسی و در راستای سیاست‌های تلویزیون است، از تیزر بی‌بهره می‌ماند. اتفاقی که البته یک زمانی کاملا برعکس بود، ولی حالا دیگر آن نگاه کلان در مدیران تلویزیون وجود ندارد.»
 
چرا تلویزیون نه؟!
اما در شرایطی که تقریبا تک‌تک صاحبان فیلم‌ها به لزوم جلوگیری از خروج ارز از کشور واقفند و در عین حال، به تازگی نیز از موضع‌گیری شدید دولت و به خصوص عباس محمدیان، مدیرکل دفتر تبلیغات ارشاد، مبنی بر لزوم مقابله با پدیده خروج ارز و سرمایه از کشور و البته برخورد با فیلم‌های تبلیغ‌شده در ماهواره آگاهی یافته‌اند؛ پس چرا فیلمسازان و صاحبان فیلم‌ها چنین تصمیمی می‌گیرند و تبلیغ فیلم‌شان را به ماهواره‌ها می‌دهند؟
شماری از سینماگران به تازگی در پاسخ به این پرسش، از کاهش ضریب نفوذ تلویزیون و کاهش شمار مخاطبان این رسانه به عنوان یکی از دلایل این امر نام برده‌اند. این همان چیزی است که چندی پیش رئیس مرکز تحقیقات صداوسیما هم گفته بود که دیگر نمی‌توانیم انتظار مخاطبان ۸۰ و ۹۰درصدی داشته باشیم.
نکته دیگری که در این میان وجود دارد، عدم‌ صرفه مالی تبلیغات در تلویزیون است. به گزارش ایدنا، رسانه جامع تبلیغات تجاری ایران، تا قبل از ریاست پیمان جبلی، صداوسیما بین ۴۰۰ تا ۸۰۰ تیزر تبلیغاتی را به فیلم‌های سینمایی اختصاص می‌داد که نوعی یارانه به کالاهای فرهنگی بود، اما در دوره جدید صداوسیما این معادله برعکس شده و تنها ۱۰ تا ۱۵ تیزر تبلیغاتی به فیلم‌ها اختصاص داده می‌شود و سازندگان باید هزینه تبلیغات بیشتر را پرداخت کنند.
امیرحسین علم‌الهدی، یکی از مدیران فرهنگی دولت‌های گذشته و کارشناس اقتصاد سینما، با اشاره به اینکه «دلیل رجوع صاحبان آثار سینمایی به تبلیغات ماهواره‌ای کاهش ضریب نفوذ تلویزیون است که البته این هم تنها در مورد ۴۰درصد از سینمای ایران صدق می‌کند و روی ۶۰درصد باقی فیلم‌ها تاثیر چندانی ندارد»، می‌گوید: «علاوه بر این، تبلیغات در تلویزیون بر اساس اعداد و ارقام صرف مالی چندانی برای سازندگان آثار ندارد، بنابراین آنها ترجیح می‌دهند تبلیغ کارشان را با هزینه‌ای کمتر انجام دهند. البته در حال حاضر عدد دقیقی از میزان پول دریافتی تلویزیون بابت پخش تیزر ندارم، اما آخرین رقمی که در ذهنم هست، این استدلال را به من می‌دهد که تبلیغ فیلم در تلویزیون شاید به‌صرفه نباشد.»

حرف آخر
نتیجه این تصمیم مقرون‌به‌صرفه نبودن تبلیغات در تلویزیون برای فیلم‌های سینمای ایران و کوچ تبلیغات سینمایی به ماهواره‌هاست که همان‌طور که گفته شد باعث خروج یک‌ونیم میلیون دلار ارز شده و این پرسش را در شماری از خبرگزاری‌ها به وجود آورده است که «با ادامه این روند، آیا غیر از این است که سود رکوردشکنی‌های سینمای ایران بیش از اینکه به نفع سینما یا حتی تلویزیون ایران تمام شود، به جیب یکسری ماهواره‌ها ریخته می‌شود؟»
واقعا آیا رواست که سرمایه‌های کشور اینگونه از کشور خارج شود؟ آیا نباید کاری کرد و به خصوص نهادهای نظارتی نباید تلویزیون را وادار کنند در این راستا گامی بردارد؟!

انتهای پیام